مبانی علمی چگونگی تأثیر کار تنفس بر سیستم عصبی و عملکرد مغز

مبانی علمی چگونگی تأثیر کار تنفس بر سیستم عصبی و عملکرد مغز

تمرینات تنفسی شامل بسیاری از تمرینات تنفسی مانند تنفس عمیق، حبس نفس، تنفس سریعتر و بازدم های شدید است. اینها تنها چند نمونه از تمرینات تنفسی بسیاری هستند که می توانید انجام دهید.

طبق اعلام کتابخانه ملی پزشکی، سیستم عصبی مرکزی یکی از دو بخش سیستم عصبی است که شامل عملکرد مغز و عملکرد طناب نخاعی است. مغز به عملکردهای شناختی مانند حافظه، یادگیری، پردازش و احساسات کمک می کند در حالی که نخاع به ارسال دستورات حرکتی از بدن محیطی به مغز و بالعکس کمک می کند. طناب نخاعی همچنین نقش مهمی در هماهنگی رفلکس هایی دارد که واکنش های غیرارادی برای محافظت از بدن در برابر هر گونه آسیب هستند.

هر بار که عمداً تنفس را دستکاری می کنید،مانند تنفس عمیق، دیافراگم منبسط و منقبض می شود و عصب واگ را تحریک می کند. این منجر به تنظیم پاسخ آرامش، ضربان قلب و سایر عملکردهای بدن مانند هضم می شود. با کمک یک مربی تنفس، می‌توانید انواع تکنیک‌های تنفسی و چگونگی تأثیر هر یک از آنها بر CNS یا مغز را بیاموزید. این به شما این امکان را می دهد که مطابق با نیازهای خاص خود تمرین کنید و متوجه شوید که آنها چقدر بر سلامت کلی شما تأثیر مثبت دارند.

بیایید درک کنیم که چگونه تنفس و سیستم عصبی به یکدیگر مرتبط هستند:

تحریک عصب واگ: هنگامی که تنفس عمیق مانند تنفس شکمی را تمرین می کنید، جایی که حرکت شکم بیشتر از قفسه سینه است، بدن را آرام می کنید زیرا عصب واگ، طولانی ترین عصب در سیستم عصبی، تحریک می شود. این بیشتر به کاهش فشار خون و کاهش هرگونه تنش در ذهن و بدن کمک می کند. راه دیگر برای تحریک عصب واگ از طریق تنفس سریع است.

تنفس سریع به این معنی است که شما به دقت کنترل می کنید که چه مدت عمیق نفس می کشید. با انجام این کار، می‌توانید ریتم تنفس خود را با سیستم آرام‌بخش بدنتان که تون واگ نامیده می‌شود مطابقت دهید و باعث بهتر کارکرد آن شوید. یکی از راه‌های انجام تنفس سریع، تنفس با سرعت ثابت است، مانند 5 یا6 نفس در هر دقیقه یا انجام تمرین بازدم طولانی‌تر که در آن بازدم طولانی‌تر و عمیق‌تر از دم است. این می تواند به بدن شما کمک کند تا بیشتر استراحت کند.

مراکز کنترل تنفسی مغز

گیرنده های شیمیایی به تشخیص سطوح pH، اکسیژن و دی اکسید کربن در خون کمک می کنند و هنگامی که سطوح کاهش یا افزایش می یابد، این گیرنده ها به مراکز کنترل تنفسی در مغز می گویند که تنفس را تغییر دهند تا بتوانند سطوح مناسب گازها وpH را در بدن بازگردانند.

مراکز کنترل تنفسی در مغز بدون وقفه کار می کنند تا مطمئن شوند که تنفس با نیازهای بدن و محیط مطابقت دارد. اگر این مراکز به دلیل اختلال در عملکرد یا آسیب به درستی کار نکنند، می‌تواند باعث مشکلات تنفسی مانند هیپوونتیلاسیون (تنفس بسیار کم) یا هیپرونتیلاسیون (تنفس بیش از حد) شود. این مسائل می تواند سلامتی و تندرستی را دچار آسیب جدی کند.

هورمون های استرس

کورتیزول یا هورمون های استرس به دلیل تعامل پیچیده بین مغز و سیستم غدد درون ریز ترشح می شوند. وقتی مغز یک عامل استرس زا را در کمی کند، هیپوتالاموس را که در پایه مغز قرار دارد، فعال می کند. به دلیل این فعال شدن،غده هیپوفیز هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک را در جریان خون آزاد می کند. در پاسخ به این،غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه ها قرار دارند، هورمون های استرس یا کورتیزول را در جریان خون ترشح می کنند. این باعث می شود احساس استرس کنید.

استرس مزمن منجر به افزایش سطح کورتیزول می‌شود که با پیامدهای نامطلوب سلامتی از جمله افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، اختلال عملکرد سیستم ایمنی و اختلالات سلامت روان مرتبط است.

هنگامی که درگیر کارهای تنفسی مانند تنفس متناوب از سوراخ بینی هستید، می توانید هورمون های استرس را در بدن کاهش دهید زیرا تنفس عمیق علاوه بر متعادل کردن چرخه طبیعی بینی به کاهش سطح کورتیزول کمک می کند.

آمیگدال - مرکز عاطفی در مغز

آمیگدال در مغز مسئول تعدیل و پردازش پاسخهای عاطفی است. تمرینات تنفسی به شما کمک می کند تا بیشتر به لحظه حال که فعالیت آمیگدال را تنظیم می کند، آگاه شوید. به همین دلیل، با تمرین منظم، می توانید از حالات عاطفی بیشتر آگاه شوید و از نظر عاطفی انعطاف پذیر شوید. چه نگرانی در مورد آینده باشد یا نشخوار فکری در مورد گذشته، با نفس‌ آگاهی و مراقبه، می‌توانید این چرخه را بشکنید و هوشیارتر باشید، که بیشتر به تعدیل پاسخ‌های احساسی به موقعیت‌های چالش‌برانگیز در زندگی کمک می‌کند.

دانشمندان به طور مداوم در حال کشف رابطه بین CNS و تنفس و ادغام این شیوه ها در روال روزانه و همچنین مراقبت های بهداشتی هستند. این نویدبخش ارتقای سلامت روانی و عاطفی و تقویت حس بهتری از سلامت و سرزندگی است.

‍